Ο Πάνος Μουζουράκης, ο τραγουδοποιός που φέτος κάθισε στην καρέκλα της επιτροπής του Voice και κερδίζει τις εντυπώσεις με τις αναπάντεχες ατάκες του μιλά στο Πρώτο Θέμα και στον Κώστα Μπουρούση. \r\n\r\nΜεταξύ άλλων απαντώντας στο αν η ματαιοδοξία έπαιξε ρόλο στο να πει το ναι στο talent show, αναφέρεται και σε προηγούμενη τηλεοπτική του δουλειά, όταν υποδυόταν τον μικρό αδελφό του Χριστόφορου Παπακαλιάτη στο «4».\r\n\r\n«Ένας φίλος μου μού είχε πει ότι η ματαιοδοξία είναι μικρόβιο. Πως γεννιόμαστε με αυτή την ασθένεια. Να έχουμε ανάγκη την έκθεση, την αγάπη ή την αποδοχή του κόσμου. Και γι’ αυτό κυνηγάμε ένα μικρόφωνο ή μια κάμερα. Δεν αισθάνομαι ότι πριν από τη συγκεκριμένη φάση είχα κυνηγήσει ιδιαίτερα την κάμερα. Ούτε πήγα και αυτοπροτάθηκα για το Voice. Δεν έγινε όπως τότε που πήγα στον Παπακαλιάτη και του είπα: «Σε παρακαλώ, μπορώ να πάρω αυτόν τον ρόλο;». Είχε γίνει η πρώτη ακρόαση για τη σειρά «4», αλλά δεν ήμουν καλός στην ανάγνωση. Μετά από αυτό, όμως, έδειξα μεγάλη θέληση για το ρόλο – και αυτό το αναγνώρισε ο Χριστόφορος.\r\n\r\nΌταν ασχολούμαι με κάτι που δεν το’ χω ξανακάνει και ξέρω ότι δεν είμαι καλός, πηγαίνω σεμνά και ταπεινά να ακούσω και να μάθω. Στο τραγούδι μπορεί να είμαι πιο χαλαρός, να έχω μια σιγουριά παραπάνω. Βέβαια εξαρτάται και από το με ποιον άνθρωπο συνεργάζεσαι. Όταν λόγου χάρη συνεργαστήκαμε με τον Διονύση Σαββόπουλο, μαζί του ήμουν ένα παιδί που μάθαινε και δειλά προσπαθούσε να εκφραστεί. Όταν κάνω δικές μου παραστάσεις είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα και εντελώς διαφορετική η ευθύνη. Δεν μπορείς να είσαι ο σεμνός τύπος στη γωνία που περιμένεις κάποιον άλλο να αναλάβει την ευθύνη» λέει ο Πάνος Μουζουράκης.