Ο πρωταγωνιστής της σειράς «Δίδυμα Φεγγάρια» του ΑΝΤ1 μιλά για την απόφασή του να αφήσει -για λίγο(;)- την Ιατρική, αλλά και για το πώς είναι να έχει αφιερώσει όλη του τη ζωή στον έρωτα. Ο Νικόλας Μπράβος ποζάρει για το κυπριακό Down Town και μιλά για όλα στον Γιώργο Πράσινο.\r\n\r\nΤι ήταν αυτό που σε έκανε να συμφωνήσεις στο να πρωταγωνιστείς στη σειρά «Δίδυμα Φεγγάρια» του ΑΝΤ1;\r\n\r\nΤο ένστικτό μου. Εκείνη την περίοδο, είχα μπει σε μια τροχιά για πτυχίο στην Ιατρική Σχολή, ήμουν καθημερινά στο νοσοκομείο, παρακολουθούσα κλινικές, έδινα μαθήματα κλπ, και είχα πει πως μόνο αν προκύψει μια μεγάλη ευκαιρία θα παγώσω εκ νέου αυτή την προσπάθεια που ξεκίνησα. Θυμάμαι ήταν βράδυ και δούλευα εντατικά πάνω σε μια εργασία στη Γυναικολογία που έπρεπε να παραδώσω την επόμενη μέρα και, πελαγωμένος καθώς ήμουν (γιατί είχα καθυστερήσει), χάζευα στο ίντερνετ και έπεσα πάλι πάνω στην ακρόαση που έκανε ο Αντρέας Γεωργίου, η οποία έπαιζε για αρκετό καιρό στα Μέσα, αλλά δεν είχα ασχοληθεί να στείλω βιογραφικό, γιατί ήμουν σε άλλη φάση εκείνο τον καιρό – συγκεντρωμένος στα μαθήματά μου. Όμως, εκείνο το βράδυ, μού γύρισε το μυαλό και είπα: «Σιγά δεν έχω να χάσω κάτι!» Γιατί, βλέπεις, μέσα μου κάτι με έτρωγε…\r\n\r\nΠριν σε γνωρίσουμε ως Φίλιππο, πώς ήταν η ζωή σου; Μίλησε μου λίγο για τα παιδικά σου χρόνια…\r\n\r\nΓεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ξυλόκαστρο. Αισθάνομαι τυχερός που μεγάλωσα κοντά στη φύση και σε αυτή την οικογένεια, μια πολύτεκνη οικογένεια – έχω 2 μεγαλύτερες αδελφές και έναν μικρότερο αδελφό. Μέχρι τα 7 μου μεγάλωσα με τις γυναίκες μέσα στο σπίτι (ο πατέρας μου έλειπε αρκετές ώρες λόγω δουλειάς) και πάντα ήθελα να έχω έναν αδελφό, μέχρι που ήρθε… Έχουμε μια ηλιακή απόσταση, αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να κάνουμε καλή παρέα, ειδικά τώρα που τελείωσε το σχολείο και ήρθε να σπουδάσει στην Αθήνα. Γενικά, το Ξυλόκαστρο νομίζω το κουβαλάω μέσα μου, είναι κομμάτι του εαυτού μου και τα βιώματά μου, ευχάριστα ή δυσάρεστα, με έχουν καθορίσει.\r\n\r\nΠότε πήγες στην Αθήνα;\r\n\r\nΑμέσως μετά το Λύκειο, για να σπουδάσω Ιατρική. Μεγάλο κεφάλαιο για μένα η Ιατρική. Στα πέντε χρόνια της σχολής παρακολουθούσα τα μαθήματα σταθερά, αλλά τον έκτο χρόνο έκανα μια παύση γιατί έθεσα κάποιες άλλες προτεραιότητες.\r\n\r\nΌπως;\r\n\r\nΕίχαν προκύψει κάποιες σημαντικές ευκαιρίες για μένα στον επαγγελματικό τομέα. Συγκεκριμένα, ήταν δύο θεατρικές παραστάσεις, από τη μία η παιδική παράσταση «Ως την άκρη του Ονείρου» της Κέλλυς Σταμουλάκη και από την άλλη, η συνεργασία με τον Λάκη Λαζόπουλο στο «Sorry, I ‘m Greek».\r\n\r\nΟι γονείς σου πώς αντέδρασαν;\r\n\r\nΔεν έκανα κάποια συζήτηση με τους γονείς μου, μόνος μου πήρα τις αποφάσεις μου. Απλά, μία μέρα, όταν ήδη είχα κλείσει τις δουλειές και είχα ξεκινήσει πρόβες, η μητέρα μου, εύλογα, αναρωτήθηκε: «Αν θα παίζεις όλες αυτές τις ώρες στο παιδικό, πότε θα πηγαίνεις στην σχολή;». Και τότε της είπα: «όλα θα γίνουν, μάνα, μην ανησυχείς, όλα καλά!»\r\n\r\nΔηλαδή, οι γονείς σου ξέρουν ότι ακόμα πηγαίνεις στην σχολή;\r\n\r\nΕ, κάπως έτσι… Τώρα πια έχω κάνει μετεγγραφή στην Ιατρική της Κύπρου (γέλια).\r\n\r\nΜετάνιωσες με αυτή σου την απόφαση;\r\n\r\nΔεν έχω μετανιώσει για τίποτα, μέχρι στιγμής το ένστικτό μου με έχει οδηγήσει σωστά. Εκείνο τον χειμώνα, προέκυψε και η συμμετοχή μου στο σίριαλ «Μοντέρνα Οικογένεια» του Mega και μετά από ένα χρόνο, το καθημερινό «Δικαίωση». Εξάλλου, την Ιατρική δεν την έχω παρατήσει, ούτε την έχω βγάλει από το μυαλό μου. Έχοντας περάσει 2 χρόνια αποστασιοποίησης, την «έπιασα» ξανά και άρχισα να παρακολουθώ τις κλινικές του έκτου έτους, μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησα τα γυρίσματα για τα «Δίδυμα Φεγγάρια».\r\n\r\nΤι σου έχει μείνει από όλα τα χρόνια των σπουδών σου στην Ιατρική;\r\n\r\nΝομίζω έχω γίνει πιο κυνικός απέναντι στη ζωή. Έχω δει τον θάνατο και τη γέννηση, έχω ζήσει καταστάσεις έντονες που δεν έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν πολλοί άνθρωποι και αυτό, ειδικά για έναν ηθοποιό, είναι μοναδική εμπειρία. Μια νύχτα σε μια εφημερία, π.χ. της χειρουργικής, είναι ένα υπερεντατικό σεμινάριο υποκριτικής. Βλέπεις κάθε λογής ανθρώπους, από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, φυλές, θρησκείες, πεποιθήσεις, μορφωμένους, αμόρφωτους, άντρες, γυναίκες, παιδιά, νέους, γέρους, τα πάντα. Ένα ψηφιδωτό ανθρώπων και χαρακτήρων, που αντιδρούν με τον πιο αληθινό τρόπο.\r\n\r\nΘα συνεχίσεις την Ιατρική;\r\n\r\nΕίμαι ανοιχτός σε όλα τα ενδεχόμενα. Η Ιατρική είναι μια πολύ σπουδαία επιστήμη, αλλά έχει το εξής πρόβλημα: σε θέλει κατ’ αποκλειστικότητα. Θυμάμαι έναν καθηγητή που μας είχε πει: «Κύριοι, η Ιατρική είναι ζηλότυπη ερωμένη, δεν σηκώνει απιστίες. Αν θέλετε να γίνετε, έστω μέτριοι γιατροί, θέλει αφοσίωση τεράστια. Άμα θα είσαι κάτω από το μέτριο, δεν αξίζει να περάσεις όλο αυτό τον Γολγοθά, γιατί στο τέλος, ούτε την μαγεία της ιατρικής θα νιώσεις, που βρίσκεται στη θεραπεία». Είχε πολύ δίκιο εκείνος ο καθηγητής, γιατί κι εγώ πιστεύω πως για να κάνεις κάτι και να το κάνεις καλά, πρέπει να αφοσιωθείς σε αυτό, είτε είναι υποκριτική, είτε ιατρική, είτε μουσική…\r\n\r\nΉσουν από τα παιδιά που όταν μεγαλώσουν ήθελαν να γίνουν ηθοποιοί;\r\n\r\nΥποσυνείδητα, η απόφαση να ασχοληθώ με την υποκριτική θα πρέπει να πάρθηκε κάπου στα παιδικά μου χρόνια. Σε εκείνες τις εκλεκτές στιγμές που έβλεπα ταινίες με τις αδελφές μου στο σπίτι ή στον θερινό κινηματογράφο, και αργότερα με τις παρέες και τις σχέσεις μου, που καθόμασταν σπίτι και βλέπαμε ταινίες. Τότε πρέπει να δημιουργήθηκε αυτό το ανομολόγητο ερώτημα: «Λες; Για φαντάσου!». Ακόμα και αργότερα, όταν συμμετείχα σε θεατρικές παραστάσεις στο σχολείο, πάντα συνέβαινε μια αποκάλυψη μέσα μου, αλλά μάλλον όλα αυτά ήταν μια αθώα παιδική φαντασία, ένα όνειρο που ούτε εσύ ο ίδιος δεν παραδέχεσαι όταν μεγαλώνεις στο Ξυλόκαστρο. Τώρα πια, συνειδητά, παίρνω τη ζωή στα χέρια μου και δημιουργώ κάποιες ευκαιρίες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποφάσισα να είμαι μόνο ηθοποιός. Αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές ιδιότητες που μπορεί ένας άνθρωπος να έχει, κι εγώ θέλω να είναι η ζωή μου ένα ταξίδι, μια περιπέτεια, και εγώ ο καπετάνιος που οδηγεί το καράβι.\r\n\r\nΈχεις ρόλους-απωθημένο; Συνεργασίες;\r\n\r\nΘα ήθελα να δοκιμάσω τα πάντα στην υποκριτική.\r\n\r\nΈχεις κάνει δουλειές για τις οποίες μετάνιωσες;\r\n\r\nΌχι, σε καμία περίπτωση. Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα.\r\n\r\nΘυμάσαι μια μεγάλη σπατάλη που έκανες και την ευχαριστήθηκες πολύ;\r\n\r\nΓενικά, δεν είμαι πολύ καλός στη διαχείριση των οικονομικών. Δηλαδή, είχα περάσει μεγάλες περιόδους που δεν είχα τίποτα. Έχω περάσει κάτι χειμώνες στην Αθήνα, κάτι Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιές, που ήμουν στο σπίτι μόνος μου, νηστικός, χωρίς ζέστη, χωρίς κρεβάτι -κοιμόμουν στο πάτωμα- αλλά το σημαντικό ήταν ότι είχα τον χώρο μου και, το σημαντικότερο, το πιάνο μου. Ήταν πολύ δύσκολα και ήμουν μόνος μου, αλλά ήταν επιλογή μου. Τώρα, μπορώ να ζω αξιοπρεπώς, κάνω μια δουλειά που πληρώνομαι και μπορώ να ζήσω από αυτή.\r\n\r\nΣήμερα, δεν υπάρχει αυτή η σιγουριά του εργαζομένου στο «για πάντα»…\r\n\r\nΑκριβώς, πόσο μάλλον για έναν ηθοποιό.\r\n\r\nΈχεις ένα plan B στο μυαλό σου;\r\n\r\nKαι plan C, μη σου πω…\r\n\r\nΤώρα που είσαι αναγνωρίσιμο πρόσωπο, είναι πιο εύκολος ο έρωτας για σένα;\r\n\r\nΟ έρωτας, μάλλον, είναι πιο δύσκολος για μένα. Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με την αναγνωσιμότητα μέσα από τη σειρά, αλλά με τη φάση που βρίσκομαι. Στα 25 μου, έχω ζήσει κάποιες εμπειρίες -βασικά μέχρι πριν ένα χρόνο είχα αφιερώσει όλη μου τη ζωή αποκλειστικά στον έρωτα! Από τότε που με θυμάμαι, ήμουν πάντα ερωτευμένος. Προτεραιότητά μου ήταν ο έρωτας, μετά οι σπουδές και οι δουλειές…\r\n\r\nΤι είναι ο έρωτας για σένα;\r\n\r\nΑυτό που δίνει έμπνευση, η χαρά της ζωής. Σε αυτή τη φάση, απλά έχουν αλλάξει οι προτεραιότητες μου. Πλέον, εστιάζω περισσότερο στην επαγγελματική και προσωπική μου εξέλιξη. Όχι με τρόπο εγωιστικό, αλλά θέλω να ανακαλύψω τον εαυτό μου και τις δυνάμεις μου.\r\n\r\nΝα φανταστούμε ότι δεν ήσουν και πολύ πιστός στις σχέσεις σου;\r\n\r\nΕίμαι πιστός με τον τρόπο μου.\r\n\r\nΠώς φλερτάρεις ένα κορίτσι που σου αρέσει;\r\n\r\nΌταν κάτι μου αρέσει, το κυνηγάω. Ή μπορεί και να μην το κυνηγάω, εξαρτάται τη μέθοδο που θα ακολουθήσω (γέλια). Σοβαρά τώρα, δεν υπάρχει μέθοδος, ακολουθώ κι εδώ το ένστικτό μου. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και η αντιμετώπιση διαφορετική σε κάθε έναν.\r\n\r\nΈχεις δηλώσει ότι έχεις χτυπήσει μια φορά γυναίκα;\r\n\r\nΑ, ναι; Εεεε, σε κάποιες γυναίκες αρέσουν τα τριαντάφυλλα και σε άλλες τα μαστίγια! Σου είπα ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός (γέλια!)…\r\n\r\nΕσένα τι σου αρέσει;\r\n\r\nΜου αρέσει να παίζω όλους τους ρόλους και να αυτοσχεδιάζω.\r\n\r\nΠοιο είναι το πιο ακραίο πράγμα που είχες κάνει όταν ήσουν ερωτευμένος;\r\n\r\nΘα μπορούσα να έχω πεθάνει πολλές φορές, αλλά όπως βλέπεις είμαι ακόμα ζωντανός.\r\n\r\nΠέρσι έγινε viral στο διαδύκτιο ένα video με εσένα να παίζεις πιάνο μαζί με τους μικρούς συμπρωταγωνιστές σου – τον γιο του Φίλιππου και την κόρη της συντρόφου του… Σκέψεις για δική σου οικογένεια υπάρχουν;\r\n\r\nΑπό μικρός, είχα 2 σενάρια στο μυαλό μου. Το ένα θα ήταν κάποια στιγμή στο μέλλον να είχα μια πολύ μεγάλη οικογένεια, όπου θα καθόμαστε όλοι μαζί γύρω από το τζάκι, θα λέμε ιστορίες, θα παίζουμε πιάνο και θα τραγουδάμε κι ένα άλλο σενάριο, εκ διαμέτρου αντίθετο, που με θέλει μόνο μου, έναν μοναχικό, περιπλανώμενο ταξιδευτή, ταξιδιώτη, καλλιτέχνη… Τώρα, ποιο από τα δύο θα ισχύσει, αυτό μένει να το δούμε…\r\n\r\nΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ\r\n\r\n«Γοητευμένη» η Δούκισσα Νομικού από τον Ανδρέα Γεωργίου (pics)\r\nΜπρούσκο: Ο Αχιλλέας θέλει πίσω τη Μελίνα – Ο Παύλος παίρνει εκδίκηση από τον Πάτροκλο (trailer)\r\nΑνδρέας Γεωργίου: Το Μπρούσκο, το όνειρο του Περού και οι τρεις νέες σειρές που ετοιμάζει\r\nΚοντά στην «εκλεκτή» για τη νέα σειρά που ετοιμάζει ο Ανδρέας Γεωργίου\r\nΑποκλειστικό – Φιόνα Γεωργιάδη: Το μήνυμα που στέλνει ο ρόλος της «Άλκηστης» στο Μπρούσκο\r\nΑποστόλης Τότσικας: «Αγριεύουν τα πράγματα στο Μπρούσκο»!