Στην ταινία «Γεννημένοι ξανά», ένα πολεμικό – ερωτικό δράμα, η Πενέλοπε Κρουζ επιδεικνύει το δραματικό της ταλέντο. Μιλώντας κανείς μαζί της ανακαλύπτει γιατί είναι τόσο γοητευτική όσο και επιτυχημένη: πίσω από το σεξαπίλ υπάρχει μια σκεπτόμενη γυναίκα.

\r\nΟι πιο δημοφιλείς σύγχρονοι σκηνοθέτες έχουν παραδοθεί στη γοητεία της και εκείνη, ως ευγνώμων μούσα διάσημων δημιουργών όπως ο Γούντι Αλεν και ο Πέδρο Αλμοδόβαρ, μεταμορφώνεται και γίνεται αγνώριστη για χάρη τους.\r\n\r\nΩστόσο, φαίνεται ότι πέρα από τους κινηματογραφικούς της ρόλους, η μητρότητα επισκιάζει πλέον ακόμη και τις επαγγελματικές φιλοδοξίες της Πενέλοπε Κρουζ.\r\n\r\nΑγόρασε για το καλοκαίρι 1 βιβλίο μόνο με 6,70€ και πάρε άλλο ένα δώρο!\r\n\r\nΕίναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της στο «thema people» δεν σταμάτησε λεπτό να συνομιλεί στο τηλέφωνο με την νταντά του γιου της, Λίο. Οντας σε προχωρημένη εγκυμοσύνη στο δεύτερο παιδί της από τον Χαβιέ Μπαρδέμ, συγκινήθηκε πολύ όταν μια δημοσιογράφος τής έκανε δώρο μια τσάντα με μωρουδιακά, λέγοντάς της χαρακτηριστικά: «Είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να μου κάνεις».\r\n\r\n– Στο «Γεννημένοι ξανά» του Σέρτζιο Καστελίτο υποδύεσαι μια μητέρα. Ο συγκεκριμένος ρόλος είναι πιο απαιτητικός εντός ή εκτός κινηματογραφικού πλατό; Στην πραγματική ζωή το να μεγαλώνεις ένα παιδί είναι ο ρόλος της ζωής σου, τόσο σημαντικός που αλλάζει τα πάντα με έναν υπέροχο τρόπο. Ολες οι προτεραιότητές σου αλλάζουν μονομιάς όταν γίνεσαι γονέας, γίνεσαι διαφορετικό άτομο. Κατά βάση όμως είσαι ο εαυτός σου πιο πολύ από ποτέ. Η μητρότητα είναι η πιο συνταρακτική περιπέτεια.\r\n\r\n– Η ηρωίδα που υποδύεσαι μεγαλώνει κατά τη διάρκεια της ταινίας. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό για σένα; Δεν ήταν εύκολο, ήταν τρομακτικό, γιατί έπρεπε να μεταμορφωθώ από ένα 20χρονο κορίτσι σε μια γυναίκα άνω των 50 ετών, ενώ έπρεπε επιπλέον να υποδυθώ τη μητέρα μιας έφηβης. Οι ρόλοι αυτοί ήταν μια πολύ ωραία πρόκληση για μένα και ήμουν τρομοκρατημένη στην αρχή, στην πορεία, όμως, λάτρεψα την όλη διαδικασία. Χρειάστηκα πολύ χρόνο προετοιμασίας – και όχι μόνο λόγω γλώσσας, καθώς έπρεπε να μιλώ ιταλικά με αγγλική προφορά. Υπήρξαν πολλά εμπόδια, χαίρομαι όμως που κατάφερα να τα αξιοποιήσω σε εμπειρίες.\r\n\r\n– Εκτός από τον Πέδρο Αλμοδόβαρ που σε θεωρεί μούσα του, σε λατρεύει επίσης ο Γούντι Αλεν. Αληθεύει ότι σου έχει προτείνει να κάνετε ταινία για την Ελλάδα; Οχι ακόμα, αλλά μακάρι να το κάνει σύντομα. Πάνε δέκα χρόνια από τα γυρίσματα στην Ελλάδα και ανυπομονώ να υποδυθώ έναν χαρακτήρα με ελληνική προφορά.\r\n\r\n– Αφότου ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα για το «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι», έχεις έρθει ξανά στην Ελλάδα; Φυσικά, και θέλω να συνεχίσω να έρχομαι. Αγαπώ την Ελλάδα. Υπάρχουν πολλά νησιά που θα ήθελα να επισκεφτώ, στα οποία δεν έχω πάει ακόμη – αν και αγαπώ ιδιαίτερα την Κεφαλονιά, είναι υπέροχο μέρος. Εχω αφήσει ένα κομμάτι μου εκεί.\r\n\r\n\r\n\r\n– Θα δεχόσουν να παίξεις σε μια ταινία με Ελληνες συντελεστές; Αν με πείσει η δουλειά τους είμαι ανοιχτή σε κάθε συνεργασία. Με τον Σέρτζιο Καστελίτο, για παράδειγμα, όταν με είχε ζητήσει για το «Γεννημένοι ξανά», δέχτηκα να συνεργαστώ επειδή με έπεισε μέσα από το έργο του. Μπορούσε να μου δώσει τα εφόδια να αντιμετωπίσω έναν απαιτητικό ρόλο σε μια γλώσσα που δεν γνώριζα.\r\n\r\n– Εχεις υποδυθεί ρόλους στην ισπανική, στην αγγλική, στη γερμανική, στην ιταλική, ακόμη και στην ελληνική γλώσσα. Ποιο είναι το μυστικό; Στα ελληνικά δεν τα είχα καταφέρει, δεν είχα βρει τον ρυθμό και την προφορά και έπειτα από τόσο καιρό είμαι βέβαιη ότι δεν απέδωσα σωστά την πραγματική προφορά της Πελαγίας στο «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι». Εάν γνωρίζεις αγγλικά είναι εύκολο να μιμηθείς προφορές από διάφορα μέρη, όταν όμως γυρίζαμε το «Μαντολίνο» δεν γνώριζα καθόλου ελληνικά, ενώ και τα αγγλικά μου ήταν ακόμα απαράδεκτα.\r\n\r\n– Είσαι Ισπανίδα και η πατρίδα σου, όπως και η Ελλάδα, βρίσκεται σε κρίση. Πόσο σε απασχολεί το ζήτημα; Είναι αδύνατο να μην επηρεαστείς ή να μην ανησυχήσεις. Αν έχεις ένα μυαλό που δουλεύει ή μια καρδιά που νοιάζεται και δεις το μέλλον των νέων ανθρώπων, είναι συνταρακτικό. Χρειαζόμαστε πολύ χρόνο για να μιλήσουμε για ένα τόσο μεγάλο θέμα σε μια συνέντευξη. Είναι πολύ εύκολο να χειραγωγήσεις τον κόσμο με τις λέξεις και οι δικές μου λέξεις δεν είναι πιο σημαντικές από οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου. Επίσης νιώθω ότι έχω το δικαίωμα να εκφραστώ, γενικώς όμως προσέχω τι λέω για τόσο σημαντικά θέματα.\r\n\r\n- Η ταινία βασίζεται σε ένα βιβλίο. Το είχες διαβάσει πριν πάρεις το σενάριο στα χέρια σου; Διάβασα το βιβλίο και δεν μπορούσα να σταματήσω, παρόλο που ήταν μεγάλο, περίπου 600 σελίδες. Παθιάστηκα και ένιωσα όπως όταν διάβαζα το «Μείνε ακίνητη», της Μάργκαρετ Ματσαντίνι, που μεταφέραμε στον κινηματογράφο μαζί με τον Σέρτζιο το 2002. Το ίδιο πράγμα συνέβη και τώρα: δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι αυτόν τον χαρακτήρα και μου έγινε βίωμα και ανάγκη να υποδυθώ αυτόν τον ρόλο. Ηθελα να κατανοήσω την Γκέμα και να την υποδυθώ, ωστόσο ήμουν λίγο φοβισμένη επειδή υπάρχουν πολλά που θέλαμε να πούμε σε μια δίωρη ταινία η οποία βασίζεται σε ένα τόσο μεγάλο βιβλίο. Τελικά πιστεύω ότι η δουλειά που έγινε από όλους ήταν εξαιρετική. Ολα τα σημαντικά πράγματα μέσα στο βιβλίο, και ειδικά ο χαρακτήρας που υποδύομαι ως ηθοποιός, είναι ένας θησαυρός για μένα. \r\n\r\n\r\n\r\n– Η Γκέμα, ο ρόλος που υποδύεσαι στο «Γεννημένοι ξανά», σου μοιάζει; Η ταινία είναι κατά βάση μια ερωτική ιστορία, έχει να κάνει με τη μητρότητα, το πώς διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία και τον πόλεμο στο Σεράγεβο. Οταν βλέπεις την πόλη και αντιλαμβάνεσαι πού βρίσκεται στ’ αλήθεια αυτή η κοιλάδα γεωγραφικώς, συνειδητοποιείς ότι οι κάτοικοί της ήταν απόλυτα παγιδευμένοι και η κατάσταση γι’ αυτούς ήταν πολύ σκληρή. Δεν έβλεπαν τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να βγουν από αυτή. Ο πόλεμος δεν έγινε πολύ μακριά από εκεί που ζούμε εμείς στην Ευρώπη, είναι μόλις δύο ώρες πτήση, αλλά κανείς δεν ήξερε τις λεπτομέρειες, όπως άλλωστε συμβαίνει με κάθε πόλεμο. Ομως όταν πας εκεί και ακούσεις αυτές τις ιστορίες από τις οικογένειες που έζησαν τον πόλεμο, το πιο σημαντικό είναι ότι αποκτάς αυτή την εμπειρία παρά το ότι κάνεις μια ταινία. Καταπληκτικοί άνθρωποι, μας καλούσαν να μείνουμε μαζί τους, μας εξιστορούσαν τα γεγονότα και πόσο βαθύς ήταν ο πόνος που προκάλεσαν. Κι όμως, αυτός ο πόλεμος ήταν πολύ μεγάλος και δεν έγινε πολύ καιρό πριν. Οσο για την Γκέμα, είναι ένας περίπλοκος και τρομακτικός χαρακτήρας, αλλά με γοήτευσε διότι είναι ασυνήθιστος. Δεν ξέρω αν της μοιάζω, ξέρω όμως πως τη θαυμάζω και τη σέβομαι. \r\n\r\n– Εσύ θα άντεχες να ζήσεις ανάλογες καταστάσεις; Θα έκανα τα πάντα για έναν ρόλο. Στην πραγματική ζωή, όμως, προτιμώ διαφορετικά πεδία μάχης, αυτά στα οποία μπορώ να έχω τον έλεγχο εκ του ασφαλούς.\r\n\r\n– Πώς ήταν η συνεργασία σου εκ νέου με τον Χαβιέ στο «Ο συνήγορος», τη νέα ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ; Θα πρέπει να ρωτήσετε εκείνον. Δεν έχουμε συναντηθεί ούτε μια φορά στα γυρίσματα, δεν έχουμε ούτε μία σκηνή μαζί. Αστείο δεν είναι; Εγώ είμαι περισσότερο με τον Μάικλ Φασμπέντερ και ο Χαβιέ με την Κάμερον Ντίαζ.\r\n\r\n– Τι γνώμη έχεις για τον Μάικλ Φασμπέντερ; Είναι συγκλονιστικός ηθοποιός. Οταν τον είδα στο «Shame» είχα μείνει άφωνη. Καταπίνει τον ρόλο και αφήνει στον θεατή να δει μόνο ένα μέρος από αυτά που έχει αποδώσει. Εκείνο που με ξάφνιασε είναι πόσο συνεσταλμένος είναι στο γύρισμα – και βέβαια πόσο έτοιμος και πάντα διαβασμένος.\r\n\r\n– To «Γεννημένοι ξανά» τελειώνει με μια συγκλονιστική ατάκα. Σε αντιπροσωπεύει; Ναι. Τελειώνει με τη λέξη «gracie». Πώς είναι στα ελληνικά αυτό; Παρακαλώ; \r\n\r\n– Οχι, «ευχαριστώ». «Ευχαριστώ». Είναι μια υπέροχη λέξη που πρέπει να τη θυμόμαστε πάντα – και είναι μία από τις ελληνικές λέξεις που έχω μάθει και δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ.\r\n\r\nΠηγή: Πρώτο Θέμα\r\n