“Πόσο δύναμη έχει μία και μόνο πράξη! Μπορεί να δρομολογήσει όλη την υπόλοιπη ζωή σου”. Δύο φράσεις που καταφέρνουν να δώσουν το στίγμα της Οδύσσειας της οικογένειας Γεωργά, που παλεύει με τα κύματα της ζωής για να επιστρέψει στη δική της Ιθάκη, τη μαγευτική Σύμη. Οι δεσμοί αίματος που τους ενώνουν δεν θα καταφέρουν να τιθασεύσουν τα πάθη και τις ανασφάλειές τους, τις ενοχές και τις μύχιες επιθυμίες τους, και θα ανοίξουν την κερκόπορτα στην αδυσώπητη Μοίρα για να ολοκληρώσει με τραγικό τρόπο το έργο που οι ίδιοι δημιούργησαν με τις αποφάσεις τους.\r\n\r\nΗ Αννέζα και ο Μιχάλης έχουν δημιουργήσει μια όμορφη οικογένεια, και ζουν ευτυχισμένοι με τις δύο κόρες και το αγοράκι τους στα όμορφα στενά της Σύμης. Μα το κουκούλι της ευτυχίας τους διαρρηγνύεται βίαια, οδηγώντας τα βήματα τους στην Πόλη για να γιατρέψουν την ψυχή τους και να ξαναβρούν τις ισορροπίες τους, για χάρη των παιδιών τους. Η πληγή όμως έχει ανοίξει και αιμορραγεί, και ο καθένας προσπαθεί να κρατηθεί όρθιος και ν’ ανακαλύψει μια διέξοδο από το σκοτεινό τούνελ, κάνοντας λάθη και λέγοντας λόγια σκληρά που γράφουν στις καρδιές και προκαλούν πόνο και ζήλια. Η Παρασκευούλα ακολουθώντας το δρόμο της καρδιάς της, θ’ ακολουθήσει τον Παύλο στην Αλεξάνδρεια για να δημιουργήσουν εκεί τη δική τους οικογένεια. Και η Ελπίδα ζώντας μέσα στη δική της μοναξιά, με μοναδική συντροφιά το φθόνο, θα προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να ξεφύγει από το πεπρωμένο. Μα εκείνο θα έρθει να τη συναντήσει. Και εκείνη η στιγμή θα σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους … Όλα καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα, ο πόνος θα γίνει ο συνοδοιπόρος τους και οι ενοχές είναι εκείνες που θα κατευθύνουν τις αποφάσεις και τις πράξεις τους. Μόνο η δύναμη της συγχώρεσης θα μπορέσει να τους προσφέρει τον εξαγνισμό και την κάθαρση που χρειάζονται…\r\n\r\nΕίναι δύσκολο ν’ αποτυπώσω στο χαρτί τη δύναμη της γραφής της κας Τέκου, η οποία κατόρθωσε με τον λιτό της λόγο να αποδώσει με καθαρότητα τα συναισθήματα και την τρικυμία στην ψυχή των ηρώων της. Χαρακτήρες απλοί, καθημερινοί, χωρίς ίχνος εξωραϊσμού, άνθρωποι που ταλανίζονται από πάθη, φόβους, αδυναμίες, και λυγίζουν υπό το βάρος των γεγονότων. Με άγγιξαν βαθιά και με έκαναν συνένοχό τους στις κρυφές τους σκέψεις, στις εσωτερικές τους διαμάχες και στην προσπάθειά τους να βρουν την ευτυχία. Και είναι σαγηνευτικό το γεγονός ότι αγαπάς και μισείς ταυτόχρονα τον κάθε χαρακτήρα, γιατί δεν υπάρχει μαύρο ή άσπρο, ακριβώς γιατί ούτε και στη ζωή υπάρχουν άνθρωποι μόνο καλοί ή μόνο κακοί. Όλοι κρύβουμε μέσα μας το καλό και το κακό, και οι καταστάσεις που βιώνουμε, είναι εκείνες που οδηγούν στην κυριαρχία τελικά της μίας ή της άλλης πλευράς του εαυτού μας.\r\n\r\nΓι αυτό αγάπησα τους ήρωες αυτού του μυθιστορήματος : γιατί είναι αληθινοί, είναι ανθρώπινοι, είναι απτοί. Η Αννέζα, η οποία αγαπά απόλυτα την οικογένειά της, αλλά τα λόγια της πληγώνουν ερήμην της. Ο Μιχάλης που στηρίζει τη γυναίκα του και τα παιδιά του, ακόμα και στις πιο τραγικές στιγμές του, και γίνεται βράχος για να ακουμπήσουν. Η Παρασκευούλα που παίζει κρυφτό με την ευτυχία ξανά και ξανά μέχρι το τέλος. Η Ελπίδα, η οποία ακροβατεί ανάμεσα στον παράδεισο και την κόλαση, και δεν καταφέρνει να νιώσει την απόλυτη αγάπη που την αγκαλιάζει καθημερινά. Και ο Αντρέας μια ανοικτή αγκαλιά γεμάτη αγάπη και κατανόηση, να καρτερά ένα χαμόγελο, μια ματιά, ένα χάδι. Ένα μοναδικό σύμπλεγμα ανθρώπων σε μια συγκλονιστική πορεία ζωής.\r\n\r\nΗ αφήγηση της ιστορίας δεν ακολουθεί την πεπατημένη : τα κεφάλαια δεν διατηρούν μια λογική ή χρονική αλληλουχία, γυρίζουν στο παρελθόν και επανέρχονται στο τώρα, ξεπηδούν ξαφνικά όπως οι αναμνήσεις, δίνοντας απαντήσεις στον αναγνώστη μα ταυτόχρονα διατηρώντας την αγωνία του στο έπακρο για την έκβαση των καταστάσεων. Η πλοκή και η εξιστόρηση των γεγονότων ακολουθεί ένα απίστευτο κρεσέντο ανατροπών, εκπλήξεων και συναισθημάτων, που εκρήγνυται σαν πυροτέχνημα λίγο πριν το τέλος, επιφέροντας νέες ισορροπίες και ανακαλύπτοντας – έστω και αργά – τη λύτρωση!\r\n\r\nΜέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξεπηδούν εικόνες από αλλοτινές εποχές, στη Σύμη, στην Κωνσταντινούπολη, στην Αλεξάνδρεια που πλημμυρίζουν την καρδιά του αναγνώστη συγκίνηση και νοσταλγία. Εποχές όπου οι γειτονιές ήταν μια μεγάλη οικογένεια, μια μεγάλη αγκαλιά, έτοιμη να χαρεί με τις χαρές, να μοιραστεί τις λύπες, να προσφέρει παρηγοριά στα βάσανα, να δώσει λύσεις στα καθημερινά προβλήματα. Εποχές που τις χτύπησαν αλύπητα ο πόλεμος, η φτώχια, οι έκρυθμες πολιτικές καταστάσεις, μα τις γλύκαινε η ανθρωπιά και η ανιδιοτελής προσφορά.\r\n\r\nΈνα μυθιστόρημα βαθιά ανθρώπινο, που προκαλεί συγκίνηση και διδάσκει τη δύναμη της αγάπης και τη λύτρωση που μόνο η συγχώρεση μπορεί να προσφέρει …\r\n\r\nΤΙΤΛΟΣ : «ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΑΝ»\r\n\r\nΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ : ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ\r\n\r\nΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ\r\n\r\n \r\n\r\nΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ