Ακροβατώντας πάνω σ’ ένα τεντωμένο σκοινί, η συγγραφέας Ελένη Γαληνού αποτύπωσε με γλαφυρότητα στο χαρτί, την αιώνια πάλη της πίστης στο Θεό με τις δεισιδαιμονίες, του θεόσταλτου χαρίσματος με τις προκαταλήψεις των ανθρώπων, του θαύματος με την καχυποψία μιας μικρής κοινωνίας. \r\n\r\nΜε εκπληκτική δεξιοτεχνία και με το ζωγραφικό της ταλέντο σε αγαστή συνεργασία με την ιδιαίτερη συγγραφική της αύρα, φιλοτέχνησε έναν υπέροχο πίνακα που απεικονίζει το δίλημμα ανάμεσα στην ευθύνη του καθήκοντος και την επιθυμία ν’ αγαπήσεις και ν’ αγαπηθείς, προβάλλοντας με φωτεινά χρώματα το μεγαλείο της απόλυτης αγάπης.\r\n\r\nΜε φόντο το εμβληματικό μοναστήρι, που κρέμεται από τον βράχο, ένα μωρό με ένα σπάνιο χάρισμα έρχεται στη ζωή. Η μητέρα του πεθαίνει, και έτσι οι πέντε μοναχές, αναλαμβάνουν την ανατροφή της. Η ηγουμένη Μαρία, η Δομινίκη, η Ορθοδοξία, η Χρυσοστομή και η Αικατερίνη, κουβαλώντας η καθεμία το δικό της σταυρό, μεταλαμπαδεύουν τα ήθη της μοναστηριακής ζωής, την βαθιά πίστη στο Θεό, αγνές αξίες και αρχές, μα και γνώσεις πολύτιμες στο μικρό κορίτσι. Με την ενηλικίωσή της, η τρυφερή Χάρις αποφασίζει ν’ αφήσει το ιδιότυπο μοναστήρι, για να προσφέρει το χάρισμά της στην υπηρεσία των συνανθρώπων της με αυταπάρνηση. Στο δύσβατο μονοπάτι της, θα συναντήσει τον φθόνο, την φιλαργυρία, τον πόνο, μα και την καλοσύνη, την φροντίδα και κυρίως τον έρωτα! Η ασίγαστη φλόγα της αγάπης που θα γεννηθεί στην καρδιά της θα την οδηγήσει μπροστά σ’ ένα αδυσώπητο δίλημμα καθώς το χάρισμά της απαιτεί αγνότητα. Η απόφασή της θα στιγματίσει άθελά της τη ζωή όλων, αποκαλύπτοντας συνταρακτικές αλήθειες και φέρνοντας στο φως το σκοτεινό παρελθόν. Η Μοίρα έχει πάρει τις αποφάσεις της μα η αληθινή αγάπη δεν έχει πει την τελευταία της λέξη…\r\n\r\nΓια ακόμη μια φορά η συγγραφέας με κέρδισε με τη δωρική και συνάμα λυρική γραφή της, με μεθυστικές περιγραφές συναισθημάτων, χωρίς ν’ αναλώνεται σε ανούσιες λεπτομέρειες. Η κατανυκτική ατμόσφαιρα στους κόλπους του μοναστηριού έχει διαποτίσει τις σελίδες του βιβλίου, και η πίστη στο Θεό και στον άνθρωπο υμνείται μέσα από τις πράξεις και τις επιλογές των ηρώων. Η απομόνωση που έχουν επιβάλλει οι μοναχές στον εαυτό τους για να ξεφύγουν από τα λάθη τους, τις ενοχές τους, την απόρριψη της κοινωνίας και των οικείων τους, προκαλεί ρίγη συγκίνησης μα και απεριόριστου θαυμασμού για το μεγαλείο της ψυχής τους.\r\n\r\nΔεν ήταν λίγες οι φορές που σφίχτηκε η καρδιά μου μπροστά στον πόνο που βίωναν οι χαρακτήρες, στην άνιση μάχη τους με το αμείλικτο πεπρωμένο, με τις αποφάσεις που πήραν ξεπερνώντας τις δυνάμεις τους, ψυχικές και σωματικές. Η ευτυχία δίνει τη σκυτάλη στην απελπισία, η ζωή φλερτάρει με τον θάνατο, η ελπίδα προσπαθεί ν’ ανθίσει πάνω στα βράχια ενός μοναστηριού. Μηνύματα βαθιά ξεπηδούν μέσα από την αυταπάρνηση των ηρώων και την απόλυτη αφοσίωσή τους. Προβάλλεται με αδρές γραμμές η αβάσταχτη ευθύνη ενός χαρίσματος, η μοναξιά της ανιδιοτελούς προσφοράς, η αδυναμία του ανθρώπου να χαλιναγωγήσει τα πάθη του, οι ενοχές για τις λανθασμένες αποφάσεις, η εναγώνια προσπάθεια για μεταμέλεια που συγκλονίζει. Οι χαρακτήρες των γυναικών είναι σφυρηλατημένοι με περισσή τρυφερότητα και αγγίζουν τις καρδιές του αναγνώστη τόσο βαθιά, που αδυνατείς να τις αποχωριστείς στο τέλος.\r\n\r\nΈνα μυθιστόρημα για ένα μοναδικό χάρισμα που μετουσιώθηκε μπροστά στην αγάπη, προκάλεσε τη Μοίρα και ικέτεψε για ένα θαύμα που θα λύτρωνε τις καρδιές…\r\n\r\n \r\n\r\nΤΙΤΛΟΣ : «Ακόμη Θυμάμαι»\r\n\r\nΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ : ΕΛΕΝΗ ΓΑΛΗΝΟΥ\r\n\r\nΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ\r\n\r\n \r\n\r\nΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ