Ο σπουδαίος Χρήστος Νικολόπουλος, αποκαλυπτικός όσο ποτέ, μιλάει στο περιοδικό ΕΓΩ και τον Γιάννη Βίτσα…

\r\nΤα δύσκολα χρόνια που βίωσε\r\n\r\nΠέρασα πολύ δύσκολα, τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου, όπως και όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα. Επί δύο χρόνια βίωσα εξαιρετικές δυσκολίες. Υπήρχαν ημέρες που δεν είχα να φάω. Μοιραζόμουν με φίλους ένα πιάτο φαγητό. Πάλευα για την επιβίωση. Είχα μεγάλη πυγμή, όμως, και πίστευα πολύ στον εαυτό μου. Είπα «θα παλέψω και θα βρω το δρόμο μου».\r\n\r\nΠεράσατε κατάθλιψη στη ζωή σας;\r\n\r\nΒεβαίως. Το λέω για πρώτη φορά. Πριν από περίπου 26 χρόνια έπαθα κλειστοφοβία. Ακόμη δεν το έχω ξεπεράσει. Ενώ ταξίδευα ασταμάτητα στο εξωτερικό αεροπορικώς, σε μια πτήση για το Ηράκλειο της Κρήτης με κατέλαβε απίστευτος τρόμος. Είναι συγκλονιστικό όταν το βιώνεις.\r\n\r\nΉρθα αντιμέτωπος με το θάνατο. Την ώρα που εκδηλώθηκαν οι κρίσεις πανικού, ένιωσα ότι πεθαίνω. Ήταν σοκαριστικό. Πάγωσαν τα χέρια μου. Είχα τα συμπτώματα του θανάτου. Μου συνέβη αρκετές φορές. Πέρασα κατάθλιψη εξαιτίας των κρίσεων πανικού που αντιμετώπιζα. Δεν μιλιόμουν. ήμουν βαθιά λυπημένος. Πάλευα με τον εαυτό μου και έλεγα «Γιατί μου συνέβη»; Έπεσα ψυχολογικά. Για ένα χρόνο το πρόβλημα ήταν αρκετά σοβαρό. Δεν ήθελα κανέναν και τίποτα, παρά να κάθομαι κάπου ήσυχα μόνος μου. Έκλαιγα χωρίς λόγο, ενώ τα είχα όλα.