Πέρασαν 21 χρόνια από το χρυσό μετάλλιο στη Βαρκελώνη, αρχές Αυγούστου, στους Ολυμπιακούς Αγώνες. \r\n\r\nΓια τη Βούλα Πατουλίδου πέρασαν τόσες στιγμές, τόσες εμπειρίες, εικόνες, πέρασε στην ιστορία και η ατάκα της τότε: «Είπα θα τρέξω για την Ελλάδα ρε γαμώ το».\r\n\r\nΑπό τότε η Θεσσαλονικιά ολυμπιονίκης είδε και κατέγραψε πολλά και τα μοιράζεται σε συνέντευξή της στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία».\r\n\r\nΔες δωρεάν TVonline!\r\n\r\nΗ Βούλα Πατουλίδου εκφράζει την άποψη ότι αυτό που πήγε λάθος στην χώρα ήταν η αλαζονεία. «Πολλοί θεώρησαν πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Η αλαζονεία πολλών μετρίων. Τιμωρήθηκε ποτέ κανείς από δαύτους; Κανένας. Πήραν πολλοί εξουσία, με εκπτώσεις. Στις εκπτώσεις όμως βάζεις μπροστά το απομεινάρι».\r\n\r\nΗ χρυσή ολυμπιονίκης μιλάει και για το φαινόμενο του ντόπινγκ στον αθλητισμό λέγοντας ότι ο πρωταθλητισμός δεν γίνεται με φυσιολογική ζωή.\r\n\r\n«Στα δικά μου χρόνια γιγαντώθηκε το ντόπινγκ. Δεν κατάλαβαν όμως από τότε τα παιδιά ότι όσα και να πάρεις, πρωταθλητής δεν γίνεσαι, αν δεν έχεις ταλέντο. Πίστεψαν ότι με τα φάρμακα θα έβαζαν στην άκρη τη δουλειά, αλλά έβαζαν τη ζωή τους σε κίνδυνο. Πρωταθλητισμός δεν γίνεται με φυσιολογική ζωή. Είναι καλογερική, ασκητισμός».\r\n\r\nΌσο για το έλλειμμα αθλητισμού σε μία χώρα με ολυμπιονίκες, ο Βούλα Πατουλίδου δηλώνει: «Φταίει η έλλειψη σωστής παιδείας. Οι αρχαίοι τι είχαν πρώτο για τα μικρά παιδιά; Γυμναστική και μουσική. Αργότερα, όταν μεγάλωναν τα παιδιά, είχαν τα μαθηματικά, τη γραφή. Τώρα τα παιδιά δεν έχουν καν γυμναστική στα σχολεία. Εύχομαι αυτοί που βγάζουν τα σχολικά προγράμματα να έχουν ζήσει από κοντά τα παιδιά, τις εμπειρίες τους. Και οι αρχές και οι αξίες είναι βασικό στοιχείο».\r\n\r\nΣτην ερώτηση αν τελικά γίναμε από το «για την Ελλάδα ρε γαμώ το», «για την Ελλάδα του γαμώ το», η Βούλα Πατουλίδου απαντά: «Όχι ακριβώς. Θα έλεγα ότι ταιριάζει απόλυτα στην τωρινή κατάσταση το τραγούδι που είχε κάνει η Αφροδίτη Μάνου. “Για ποια Ελλάδα ρε γαμώ το”, με λόγια που λες και γράφτηκαν ακριβώς για τα τωρινά χρόνια. Θαρρείς και γράφτηκαν και για αύριο και για μεθαύριο. Μπορεί να είναι και ένα μάθημα για εμάς όλο αυτό, από το μηδέν και πάλι να ξεκινήσουμε».