Επρόκειτο για έναν από τους μεγαλύτερους προπονητές της Ευρώπης. Έναν σπουδαίο τεχνικό, έναν «μαέστρο» των πάγκων, έναν «θαυματουργό» που έγραψε ιστορία στο ποδόσφαιρο με τα κατορθώματά του. Σαν σήμερα, πριν από 20 χρόνια (14/11/92), ο Ερνστ Χάπελ έφυγε από τη ζωή, στα 66 του χρόνια, χάνοντας τη «μάχη» με τον καρκίνο. \r\n\r\nΤο όνομα του Χάπελ συνδυάστηκε με τρομερές επιτυχίες για τις ομάδες στις οποίες δούλεψε. Διακρίσεις, τρόπαια, πορείες και το πιο σημαντικό απ’ όλα, τα δυο Κύπελλα Πρωταθλητριών που πήρε με δυο διαφορετικές ομάδες. Αυτό με τη Φέγενορντ το 1970, αλλά και με το Αμβούργο, το 1983, στον τελικό της Αθήνας, όταν η γερμανική ομάδα επικράτησε 1-0 της Γιουβέντους. Μάλιστα, ήταν ένας από τους τρεις προπονητές που έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο. Οι άλλοι δυο είναι οι Ζοσέ Μουρίνιο και Οτμαρ Χίτσφελντ.\r\n\r\nΤο ξεκίνημα ως ποδοσφαιριστής\r\n\r\nΓεννημένος στις 29 Νοεμβρίου του 1925, στο Ινσμπρουκ της Αυστρίας, ο Ερνστ Φρανζ Χέρμαν Χάπελ, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, λατρεύει από μικρός το ποδόσφαιρο. Ετσι, λοιπόν, από μικρό παιδί αρχίζει να… κλωστάει το τόπι και μόλις στα 17 του χρόνια υπογράφει επαγγελματικό συμβόλαιο στη Ραπίντ Βιέννης, την πρώτη του μεγάλη αγάπη. Καθιερώνεται ως αμυντικός και μαζί με τον Μαξ Μέρκελ, κάνουν τρομερό δίδυμο για την εποχή. Αγωνίζεται στη Ραπίντ από το 1942 έως το 1954 και στη συνέχεια από το 1956 έως το 1959. Στα δυο χρόνια… παρένθεσης, ο Χάπελ φεύγει εκτός της χώρας του, παίρνοντας μεταγραφή στη Γαλλία και στη Ρασίνγκ Πάρις. Συνολικά, με τη Ραπίντ συμπληρώνει 240 συμμετοχές και σκοράρει 25 φορές, στατιστικό εντυπωσιακό για αμυντικό. Με τη Ρασίνγκ Πάριε παίζει 42 φορές και βρίσκει δίχτυα 9 φορές.\r\n\r\nΜε την Εθνική Αυστρίας\r\n\r\nΜε την Εθνική ομάδα της χώρας του αργεί να κάνει ντεμπούτο. Συγκεκριμένα, αγωνίζεται πρώτη φορά το 1947 σε παιχνίδι απέναντι στην Ουγγαρία. Το 1954 είναι μέλος της Αυστρίας, στο Μουντιάλ της Ελβετίας, στο οποίο μάλιστα το αντιπροσωπευτικό του συγκρότημα καταλαμβάνει την 3η θέση! Τέσσερα χρόνια αργότερα είναι και πάλι μαζί με την Αυστρία στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας. Παίζει για τελευταία φορά με την Εθνική του ομάδα τον Σεπτέμβριο του 1958, σε αναμέτρηση με τη Γιουγκοσλαβία. Συνολικά, φοράει 51 φορές τη φανέλα με το εθνόσημο και σημειώνει 5 γκολ.\r\n\r\nΗ ώρα για την καθιέρωση\r\n\r\nΑναμφίβολα, όπως σας γράψαμε και παραπάνω, τα επιτεύγματα τα κάνει ως προπονητής. Απίστευτα πράγματα από έναν ιδιοφυή τεχνικό, που καταφέρνει μέσω σκληρής δουλειάς και νέας φιλοσοφίας στο ποδόσφαιρο να ξεχωρίσει και να φτιάχνει επιτυχημένες ομάδες. Κι’ αυτό, τον κάνει τότε σπουδαίο! Ο Χάπελ κερδίζει πρωτάθλημα σε τέσσερις διαφορετικές χώρες, παίρνει Κύπελλο Πρωταθλητριών με δυο διαφορετικές ομάδες (Φέγενορντ, Αμβούργο), ενώ οδηγεί την Ολλανδία στον τελικό του Μουντιάλ του 1978, όταν και χάνει το τρόπαιο από την Αργεντινή…\r\n\r\nΗ αρχή στην Ντεν Χάαγκ και οι επιτυχίες στη Φέγενορντ\r\n\r\nΤα πρώτα προπονητικά βήματα του Χάπελ γίνονται στην Ντεν Χάαγκ. Ο Αυστριακός κάθεται για πρώτη φορά σε πάγκο το 1962. Εξι χρόνια αργότερα, παίρνει τον πρώτο του τίτλο, όταν κατακτά το Κύπελλο Ολλανδία. Οι άνθρωποι της Φέγενορντ βλέπουν στο πρόσωπό του τον κατάλληλο για το «τιμόνι» της ομάδας και τον προσλαμβάνουν. Ο Χάπελ μένει εκεί από το 1968 έως το 1973 και κάνει πράγματα και θαύματα! Κατακτά το 1970 το Κύπελλο Πρωταθλητριών (η Φέγενορντ είναι η πρώτη ολλανδική ομάδα που το καταφέρνει) και το Διηπειρωτικό κι’ ένα χρόνο αργότερα το πρωτάθλημα Ολλανδίας. Λατρεύεται όσο λίγοι από τους οπαδούς της ομάδας, αλλά το ‘73 αποφασίζει να… ξενιτευτεί και φεύγει για την Ισπανία, όπου πιάνει δουλειά στη Σεβίλλη.\r\n\r\n«Απογειώνει» την Κλαμπ Μπρίζ\r\n\r\nΜε τους Σεβιγιάνους δεν… δένει και δυο χρόνια αργότερα πηγαίνει στο Βέλγιο και συγκεκριμένα στην Κλαμπ Μπρίζ. Παίρνει αμέσως τρία διαδοχικά πρωταθλήματα κι ένα Κύπελλο και οδηγεί την ομάδα του σε δυο τελικούς ευρωπαϊκών Κυπέλλων, χωρίς να καταφέρει να πάρει το τρόπαιο. Στον τελικό του ΟΥΕΦΑ το 1976 και σ’ αυτόν του Πρωταθλητριών το 1978.\r\n\r\nΗ ώρα των «οράνιε»\r\n\r\nΤο 1978 ο Χάπελ βρίσκεται στον πάγκο της Εθνικής Ολλανδίας. Είναι τα τελειώματα της δεκαετίας του περίφημου total football. Μετά τον χαμένο τελικό στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, από τη Γερμανία, οι Ολλανδοι κάνουν τα πάντα για να φτάσουν στην κορυφή. Στο παγκόσμιο Κύπελλο της Αργεντινής εντυπωσιάζουν ξανά. Φτάνουν και πάλι στον τελικό, αλλά δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν το εμπόδιο της «οικοδέσποινας». Ηττα με σκορ 3-1 από τους Αργεντινούς, δεύτερος διαδοχικός χαμένος τελικός για τους «οράνιε». Μετά την Ολλανδία, «μετακομίζει» το 1979 στη Σταντάρ Λιέγης, με την οποία κατακτά ένα Κύπελλο και ένα Σούπερ Καπ Βελγίου. Μένει εκεί μέχρι το 1981…\r\n\r\nΣτο Αμβούργο των επιτυχιών!\r\n\r\nΟ Χάπελ κάνει ξανά το μεγάλο βήμα το 1981. Πηγαίνει στο Αμβούργο, στο οποίο μένει έως το 1987 και μεγαλουργεί για να αποδείξει ότι ακόμη παραμένει ένας από τους κορυφαίους προπονητές. Κατακτά δυο πρωταθλήματα (1982, 1983), ένα Κύπελλο (1987) και φυσικά ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1983. Στον τελικό της Αθήνας, το Αμβούργο συναντά τη Γιουβέντους και παίρνει τη νίκη με σκορ 1-0, χάρη στο γκολ του Μάγκατ! Παράλληλα, οι Γερμανοί με τον Αυστριακό στον πάγκο του πηγαίνουν στον τελικό του ΟΥΕΦΑ της σεζόν 1981-82, αλλά γνωρίζουν την ήττα από την Γκέτεμποργκ.\r\n\r\nΜετά το απολύτως επιτυχημένο πέρασμά του από το Αμβούργο, επιστρέφει στη χώρα του. Κοουτσάρει την Τιρόλ, με την οποία παίρνει δυο πρωταθλήματα (1989,1990) κι ένα Κύπελλο (1989). Το 1991 αναλαμβάνει την Εθνική Αυστρίας, αλλά δεν είναι γραφτό να ολοκληρώσει εκεί τη θητεία του. Ένα χρόνο μετά, στα 66 του, χάνει τη μάχη με τη ζωή, λόγω καρκίνου στον πνεύμονα και ολόκληρη η ποδοσφαιρική Αυστρία – και όχι μόνο – βυθίζεται σε πένθος…\r\n\r\nΗ φανέλα στον πάγκο…\r\n\r\nΟι Αυστριακοί τιμούν τη μνήμη του, μετονομάζοντας το μεγαλύτερο γήπεδο της χώρας, το «Πράτερσταντιον» σε «Ερνστ Χάπελ». Μετά τον θάνατό του Χάπελ, διαξάγεται φιλικό ανάμεσα στην Αυστρία και τη Γερμανία. Μια μπλούζα με το όνομά του βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας, κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης (0-0) και χιλιάδες κόσμου δακρύζει…\r\n\r\nΑτάκες του σπουδαίου Χάπελ\r\n\r\n«Οσο περισσότερα πράγματα αναγνωρίζεις και τα οικειοποιείσαι τόσο περισσότερα μπορείς να αφομοιώσεις και να προσθέσεις στο τρόπο παιχνιδιού σου. Ακόμη και μία αποτυχία μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά αν δεις τα θετικά της».\r\n\r\n«Η διαφορά ανάμεσα στον σκηνοθέτη ενός έργου και ενός τεχνικού στην μπάλα είναι ότι ο πρώτος έχει τη βεβαιότητα πριν ανέβει η παράσταση πως η προετοιμασία του έχει φτάσει τους ηθοποιούς έτοιμους για το 100% της απόδοσης. Στο ποδόσφαιρο, όμως, ακόμα και αν φτάσεις στο 95% την προετοιμασία, πάντα μένει αυτό το μικρό ποσοστό της αβεβαιότητας που κάνει το άθλημα τόσο απρόβλεπτο και δημοφιλές».\r\n\r\nΠηγή: sport-fm.gr